Zatem dorastający Jezus nauczył się tego fachu od swego ojca. Dlatego, gdy jako dorosły zaczął głosić swe nauczanie, jego zdumieni rodacy pytali: „Skąd u Niego ta mądrość i cuda?” (Mt 13, 54), i gorszyli się z tego powodu (por. w. 57). Był bowiem synem cieśli, ale mówił jak nauczyciel Prawa, a to ich gorszyło. Audiencja generalna papieża Franciszka | 30 marca 2022. Rok: 2022. Autor: Papież Franciszek. Drodzy bracia i siostry, dzień dobry! W naszym cyklu katechez na temat starości przyglądamy się dziś sympatycznemu obrazowi nakreślonemu przez św. Łukasza ewangelistę, który przedstawia dwie postacie osób starszych – Symeona i Annę. Pamiętając o tym, prosimy Boga o napełnienie wody w chrzcielnicy łaską Chrystusa umarłego i zmartwychwstałego (por. Obrzędy chrztu dzieci, n. 54). Tym samym woda ta zostaje przemieniona w wodę niosącą w sobie moc Ducha Świętego. I tą wodą, obdarzoną mocą Ducha Świętego, chrzcimy ludzi, chrzcimy dorosłych, dzieci, wszystkich. Audiencja generalna, 13 październik 2021 r. Franciscus Audiences Liczy się tylko „wiara, która działa przez miłość”. Benedykt XVI, odwiedzając dom starców, użył jasnych i profetycznych słów, mówiąc: «Jakość społeczeństwa, powiedziałbym cywilizacji, ocenia się również na podstawie tego, jak są traktowane osoby starsze i jakie zajmują one miejsce we wspólnym życiu» (12 listopada 2012 r.). Audiencja generalna, 15 kwietnia 2015 r. Pragnę wskazać spośród wielu dwie kwestie, na których, jak sądzę, powinniśmy się skupić w pierwszej kolejności. Osoba, która doświadcza pociechy, nie poddaje się w obliczu trudności, ponieważ doświadcza pokoju, który jest silniejszy od próby. Pociecha nie jest efektowna, lecz łagodna i delikatna. Czujemy się otoczeni obecnością Boga i to w sposób, który zawsze szanuje naszą wolność. Świadectwa takiej pociechy widzimy w pismach mistrzów Tak, jak Eliasz szukajmy wówczas zrozumienia swej sytuacji na rozmowie z Bogiem. Jeśli nawet uczyniliśmy coś złego, gdy czujemy się zagrożeni i przestraszeni, o ile zwrócimy się do Boga w naszej modlitwie, wówczas możemy mieć nadzieję, że także do nas powróci pogoda ducha i pokój. Santo Padre: Z tej podróży upamiętnienia, pojednania i uzdrowienia wypływa nadzieja dla Kościoła, zarówno w Kanadzie jak i na całym świecie. Podobnie jak wypłynęła ona dla uczniów z Emaus w drodze z Jezusem zmartwychwstałym: z Nim i dzięki Niemu przeszli od porażki do nadziei (por. Łk 24, 13-35). Wasi seniorzy mogą nauczyć młode pokolenie, jak ufać Bogu, jak być miłosiernym i modlić się gorliwie nie tylko w spokojnych czasach, ale przede wszystkim w tych trudnych. Zachęcam Was, byście idąc za ich przykładem, kontynuowali wielkopostną drogę nawrócenia, aby dotrzeć z odnowionym sercem do świętowania Zmartwychwstania Pana. cHlj. audiencja generalna Definicja w słowniku polski Definicje spotkanie wiernych z papieżem odbywające się co tydzień, w każdą środę Przykłady - I właśnie dlatego powinieneś stać jutro u jego boku podczas audiencji generalnej Teraz muszę iść na plac na audiencję generalną; myślę, że będziecie ją oglądali na wielkim ekranie. Obiecał Donatiemu, że będzie pełnił straż u boku papieża na placu podczas audiencji generalnej w południe. Literature Na swoja druga audiencje generalna kazal sie niesc w sedia gestatoria do sali Nerviego. Literature W lipcu nie będzie papieskich audiencji generalnych. . WikiMatrix O ósmej przygotowania do audiencji generalnej na placu Świętego Piotra były już w pełnym toku. Literature Papież przybył na audiencję generalną. Literature Na swoją drugą audiencję generalną kazał się nieść w sedia gestatoria do sali Nerviego. Literature - Audiencja generalna odbywa się zawsze we środy, zgadza się? Literature – Audiencja generalna odbywa się zawsze we środy, zgadza się? Literature - W następnym tygodniu podczas audiencji generalnej Literature – I właśnie dlatego powinieneś stać jutro u jego boku podczas audiencji generalnej Literature Od tego dnia każde spotkanie z rodakami w czasie środowych audiencji generalnych miało własny temat: “cykl jasnogórski”. 20 lutego 2008 (audiencja generalna). . WikiMatrix Dostępne tłumaczenia Autorzy Fot. youtubePocząwszy od pierwszej środy listopada, cotygodniowe audiencje generalne Ojca Świętego będą odbywały się bez udziału wiernych. Podobnie, jak wiosną i latem br., będą one transmitowane z biblioteki Pałacu wyjaśnia Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, decyzja podyktowana jest bezpieczeństwem zdrowotnym uczestników audiencji, w tym faktem, że w środowym spotkaniu Ojca Świętego z wiernymi 21 października uczestniczyła osoba, która, jak się okazało, jest zarażona 2 września środowe audiencje generalne odbywały się na Dziedzińcu św. Damazego, z ograniczoną liczbą wiernych, którzy mogli wziąć w niej udział, jeśli odpowiednio wcześnie zajęli miejsce w kolejce i spełniali wymogi bezpieczeństwa zdrowotnego. Od 4 listopada cotygodniowe katechezy Ojca Świętego będą transmitowane z biblioteki Pałacu Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Benedykt XVI przestrzegł przed wypaczaniem takich wartości, jak tolerancja, wolność czy dialog. Przypomniał, że bardzo łatwo można zniekształcić ich wymiar. Oto, w krótkich słowach, podstawowy zarys tego, co chciał powiedzieć św. Maksym. Widzimy, że naprawdę w grę wchodzi tu cała istota ludzka; tu leży cała kwestia naszego życia. Św. Maksym miał już problemy w Afryce, gdy bronił tej wizji człowieka i Boga; potem został wezwany do Rzymu. W roku 649 wziął czynny udział w Synodzie Laterańskim, zwołanym przez papieża Marcina I w obronie dwóch woli Chrystusa przed edyktem cesarza, który – pro bono pacis – zakazywał dyskusji w tej sprawie. Papież Marcin drogo musiał zapłacić za swą odwagę: chociaż był słabego zdrowia, aresztowano go i przywieziono do Konstantynopola. Osądzony i skazany na śmierć uzyskał zamianę kary na ostateczne zesłanie na Krym, gdzie zmarł 16 września 655 roku, po dwóch długich latach upokorzeń i później, w 662 roku, przyszła kolej na Maksyma, który – także sprzeciwiając się cesarzowi – nie przestawał powtarzać: „Nie można twierdzić, że w Chrystusie jest tylko jedna wola!” (por. PG 91, cc. 268-269). I tak wraz z dwoma swoimi uczniami – obaj mieli na imię Anastazy – Maksymowi wytoczono wyczerpujący proces, chociaż przekroczył już osiemdziesiąty rok życia. Sąd cesarski skazał go z oskarżenia o herezję na okrutne okaleczenie języka i prawej ręki – dwóch narządów, którymi, słowem i pismem, Maksym zwalczał błędne nauczanie o jedynej woli Chrystusa. W końcu święty mnich, tak okaleczony zesłany został do Kolchidy nad Morzem Czarnym, gdzie zmarł, wycieńczony doznanymi cierpieniami, w wieku 82 lat, 13 sierpnia tegoż roku o życiu Maksyma wspomnieliśmy o jego dziele literackim w obronie prawowierności. Odwołaliśmy się zwłaszcza do Dysputy z Pyrrusem, byłym patriarchą Konstantynopola: udało mu się w niej przekonać adwersarza o jego błędach. Z wielką uczciwością Pyrrus tak bowiem kończył Dysputę: „Przepraszam w imieniu własnym i tych, którzy mnie poprzedzili: z powodu niewiedzy doszliśmy do tych absurdalnych myśli i uzasadnień; proszę też, by się znalazł sposób na wymazanie tych absurdów, ocalając pamięć tych, co zbłądzili” (PG 91, c. 352). Zachowały się jeszcze dziesiątki ważnych dzieł, wśród których wyróżnia się Mystagogia – jedno z najbardziej znaczących pism św. Maksyma, które stanowi dobrze ułożoną syntezę jego myśli św. Maksyma nie jest nigdy wyłącznie teologiczna, spekulatywna, skupiona na samej sobie, gdyż stale jej punktem docelowym jest konkretna rzeczywistość świata i jego zbawienia. W tym kontekście, w którym musiał cierpieć, nie mógł uciec w teoretyczne jedynie stwierdzenia filozoficzne; musiał szukać sensu życia, zadając sobie pytanie: kim jestem, czym jest świat? Człowiekowi, stworzonemu na Jego obraz i podobieństwo, Bóg powierzył misję zjednoczenia wszechświata. I tak jak Chrystus zjednoczył w sobie istotę ludzką, w człowieku Stwórca zjednoczył kosmos. Pokazał nam, jak zjednoczyć kosmos we wspólnocie z Chrystusem i w ten sposób rzeczywiście dojść do odkupionego świata. Do tej potężnej wizji zbawienia odwołuje się jeden z największych teologów XX wieku Hans Urs von Balthasar, który – „lansując na nowo” postać Maksyma – określa jego myśl obrazowym wyrażeniem „Kosmische Liturgie” – „liturgii kosmicznej”. W centrum tej podniosłej „liturgii” pozostaje zawsze Jezus Chrystus, jedyny Zbawiciel świata. Skuteczność Jego zbawczego działania, które ostatecznie zjednoczyło wszechświat, gwarantuje fakt, że choć jest we wszystkim Bogiem, jest także w pełni człowiekiem – włącznie z „energią” i wolą i myśl Maksyma pozostają przemożnie oświetlone ogromną odwagą w dawaniu świadectwa integralnej rzeczywistości Chrystusa, bez jakiegokolwiek pomniejszania czy kompromisu. I tak jawi się, kim naprawdę jest człowiek, jak mamy żyć, by odpowiedzieć na nasze powołanie. Mamy żyć zjednoczeni z Bogiem, aby tym samym być zjednoczonymi z sobą i z wszechświatem, nadając jemu samemu i ludzkości właściwą postać. Uniwersalne „tak” Chrystusa pokazuje nam także wyraźnie, jak prawidłowo umieścić wszystkie inne wartości. Myślimy o wartościach słusznie dziś bronionych, jak tolerancja, wolność, dialog. Jednakże tolerancja, która nie będzie potrafiła odróżniać dobra od zła, stałaby się chaotyczna i samoniszcząca. Tak samo wolność, która nie szanowałaby wolności innych i nie znajdowała wspólnej miary dla naszych indywidualnych swobód, stałaby się anarchią i zniweczyłaby autorytety. Dialog, który nie wie już, czego dotyczy, staje się próżną pogawędką. Wszystkie te wartości są wielkie i podstawowe, ale mogą pozostać prawdziwymi wartościami tylko wtedy, gdy mają punkt odniesienia, który je łączy i nadaje im prawdziwą autentyczność. Tym punktem odniesienia jest synteza między Bogiem a wszechświatem, jest nim postać Chrystusa, w której uczymy się prawdy o nas samych i tym samym uczymy się, gdzie umieścić wszystkie inne wartości, abyśmy odkryli ich prawdziwe znaczenie. Jezus Chrystus jest punktem odniesienia, który oświetla wszystkie inne wartości. Oto jest punkt docelowy świadectwa tego wielkiego Wyznawcy. I tak, na koniec, Chrystus wskazuje nam, że wszechświat ma stać się liturgią, chwałą Boga i że adoracja to początek prawdziwej przemiany, prawdziwej odnowy chciałbym zakończyć podstawowym fragmentem z dzieł św. Maksyma: „Adorujemy jednego tylko Syna, wraz z Ojcem i z Duchem Świętym, jak przed czasem, tak i teraz i po wszystkie czasy i na czasy po czasach. Amen!” (PG 91, c. 269).